Spelen in de sneeuw

Hallo mensen thuis,

Genieten jullie een beetje van de zomer?
Ik vind het wel een grappig idee, terwijl het in nederland op zijn warmst is hebben we hier op de koutste dag -20 boven op de berg gehad. voor dat ik zomaar wat vertel zal ik orde bewaren en verder vertellen vanaf mijn laatste bericht.

Ik ben na mijn verjaardag nog een week in Christchurch gebleven, op zoek naar een auto die te vertrouwen was. Uiteindelijk heb ik een Subaru legasy GX 2.2 uit 1994 gekocht. Gelijk de zelfde dag ben ik richting Wanaka vertrokken, een ritje van 400 km. Halverwege was het gelijk tijd om een nachtje achterin te slapen en met het eerste licht weer verder te rijden. Hier begonnen de bergen vorm te krijgen en ik genoot er van de kronkelige berg weggetje, die me slingerend naar Wanaka leiden. Ik stopte even om van het uitzicht over het meer te genieten voor ik "the old gym" (het huis waar ik een kamer huur) opzocht. Daar moest ik zo snel mogelijk de namen leren van mijn 19 huisgenoten waar ik de komen de drie maanden mee in sneeuw zou doorbrengen. Het enige probleem was dat er op dat moment nog geen sneeuw gevallen was.
s'Ochten's werd ik wakker in een witte wereld, het sneeuwde hard, zo hard dat er wegen werden afgesloten en de berg nog niet geopend werd wegens lawine gevaar. Na nog een paar dagen geduld konden we eidelijk gaan snowboarden. De 14 Km lange onverharde weg stijl de berg op was zeker een uitgaging in de sneeuw,zelfs met een 4x4 en sneeuwkettingen slipten we aardig door de bocht, gelukkig werd er hard gewerkt aan de weg en met een paar dagen was hij goed te berijden.
Ik had een paar dagen voor mijn cursus begon om de berg te verkennen en mijn snowboard benen terug te krijgen. s'nachts sneeuwen het regelmatig zodat de eerste afdalingen heerlijk verse sporen maken was door de diepe poedersneeuw.

3 Dagen per weer had ik de hele dag lessen waarin in de eerste weken veel aan mij eigen reiden te verbeteren viel. 1 dag per week liep ik mee met lessen en af en toe kreeg ik de kans mensen wat te leren. Na 4 weken was het tijd voor het level 1 examen: een week lang rijden met een examinator die al je bewegingen beoordeelde was best zenuwslopend, maar na de te geven les aan het einde van de week was iedereen zeker van slagen. tegelijk met de examens was de BURTON OPEN NZ (snowboard wedstrijd) bezig en wachten op de uitslag van onze examens wachten we met een biertje in de hand kijkent naar de professionals op de uitslag.
Iedereen was geslacht en een feestje was op zijn plaats.

Het hierop volgende weekend viel er na weken zon een langverwacht pak sneeuw, ik was ondertussen heel wat beter geworden in stijle afdalingen en met de verse sneeuw zochten we naar plekken om verse lijnen te trekken, zeker de beste dagen op de berg. zodra het 2e deel van de cursus begon had ik door dat dit een heel stuk moeilijker zou worden dan alleen de beginselen aan mensen te leren. We reden veel buiten de piestes en we leerden tegnieken voor racen en freestyle.
de examen week was het slecht weer, de wolken wouden maar niet vertrekken. Halverwegen de week was niemand zeker van slagen, en tijdens de uitslag avond bleek dat minder dan de helft van de deelnemers geslaagd was. Gelukkig was iedereen van mijn cursus geslaagd, dus wederom tijd voor feest.

De dagen dat ik niet op de berg te vinden was vermaakten we ons met wandelingen naar lage bergtoppen en golf. In nieuw zealand is dit een sport voor iedereen en na een paar keer de t-off geoefend te hebben was het tijd voor de golfbaan, niet makkelijk maar wel vermakelijk.
In het lokale krantje zag ik dat dat ze op ziek waren naar figuranten voor de film "the Hobbit"en na 2 uur in de rij gestaan te hebben volgde een korte audietie. 2 weken later kreeg ik een e-mail dat ik een week lang mocht komen figureren.

Een voor een vertrokken al mijn huisgenot tot er op de laatste dag van het sneeuw sijzoen nog maar 5 van de 20 over waren. na veel slecht weer en regen viel er die nacht nog wat sneeuw, iedereen had zin in de laatste dag en zelfs de zon kwam tevoorschijn. Met mijn traners en iedereen die ik op de berg ontmoet had was het een dag om niet meer te vergeten.

Het was nu tijd om te vertrekken..........