Middel Earth
Door: justus smit
Blijf op de hoogte en volg justus
12 December 2011 | Nieuw Zeeland, Twizel
Hallo mensen aan de andere kant,
Nadat ik mijn kostuum voor de Hobbit gepast had had ik 10 dagen om me te vermaken rond Twizel voor ik verwacht werd op de film set. Ik besloot een lange wandeling te maken door de Hopkins vally. Op de parkeerplaats aan het einde van de weg (en het begin van het voetpad) pakte ik mijn tas en juist op het moment dat ik mijn wandeling zou beginne begon het hevig grote vlokken te sneeuwen. (Het is hier zomer) Na een uurtje kwam er gelukkig zoveel blouwe lucht te voorschijn dat ik het aandurfde naar de eerste hut (2 ½ uur) te lopen. Na 1 ½ dag gelopen te hebben door een rivier bedding met af en toe een uitstapje door een verwaid berkenbos kwam ik bij het einde van desteeds smaller worden vally. Het pad was ondertussen bijna tot de sneeuw grens opgeklommen en ik was omringt door gletsiers en sneeuw verschuivingen waarvan ere en een brug over de rivier gevormd had.
In een van de hutten vond ik een tijdschrift met daarin een artiekel over de Muller Hut een van de eerste backcountry hutten dicht bij mt Cook, de hoogste berg van nieuw zeeland. De eerste hut (degene die er nu staat is de 5e) was gebruikt door sir Hillery, de man die als eerste mt Everest beklom, opweg naar mt Olliver zijn eerst tocht naar een bergtop. Dit leek mij wel een mooie plek om een nacht door te brengen. Met eenrugzak vole ten en warme klegen begon ik aan de 4 uur stijle wandel/klim richting de top van mt Olliver. Het laatste uur voor ik bij de hut aankwam bestond uit een grote sneeuwvlakte waarin ik voetje voor voetje een trap voor mijzelf creerden. Bij de hut aangekomen maakte ik een praatje met de contierge, die wees me op het pad naar de top. Na nog een half uurtje over rotsblokken klouteren genoot ik van het 360 grade uitzicht, Prachtig!! Wandelen over een bergrug is toch wel er speciaal.
Terug in de hut genoot ik van de zonsondergang over mt Cook, in de verte had ik al wat grijze wolken aan zien komen en s’nachts begon het hevig te stormen. De hut schudden hevig heen en weer en in de verte horde we het gerommel van lawienes waarvan we de trillingen in de hut voelden. Volgens het weerbericht zou de stormvrond de volgende middag over zijn en gelukkig had de weerman deze keer gelijk. Zodra de lucht wat was opgeklard begonnen we aan de afdaling. Dat ging heel wat sneller, glijden door de sneeuw.
s’Avonds kampeerde ik op het strand naast het ongelovelijk blouwe meer, klaar om de volgende dag aan mijn Hobbit avontuur te beginnen.
Mijn alarm ging af om 5 uur in de morgen, ik stapte op de bus naar d film set waar iedereeen zich in zijn kostuum hees en voor de makup Spiegel viese handen en een een vies gezicht kreeg. Er werd on seen giegantie ontbijt voor gezet en 4 uur wachten later konden we eindelijk aan de slag. In de scene’s die we speelden was onze stad (lake town) net vernietigt door de draak, dus veel gaos en paniek, in de brandende zon deden we net als of me erg koud en nat waren, dit werd iets makkelijker gemaakt door de makup dames die regelmatig langs kwamen om ons met water en gel nat te maken en gelukkig sloeg het weer na een paardagen op in regen en wind zodat het koud voordoen heel wat makkelijker werd. Het was toch wel erg leuk om naast Peter Jackson en Orland bloume te staan. In de 6 dagen filmen makten we zo’n 5 minuten film, dus voor ons veel wachten en iedere scene vele malen opnieuw doen en dan nog een paar keer opnieuw voor een andere camera standpunt. Jammer dat we nog 2 jaar gedult moeten hebben voor het 2e deel van de film in de bioscoop te zien zal zijn.
Groeten uit Middel Earth.
Nadat ik mijn kostuum voor de Hobbit gepast had had ik 10 dagen om me te vermaken rond Twizel voor ik verwacht werd op de film set. Ik besloot een lange wandeling te maken door de Hopkins vally. Op de parkeerplaats aan het einde van de weg (en het begin van het voetpad) pakte ik mijn tas en juist op het moment dat ik mijn wandeling zou beginne begon het hevig grote vlokken te sneeuwen. (Het is hier zomer) Na een uurtje kwam er gelukkig zoveel blouwe lucht te voorschijn dat ik het aandurfde naar de eerste hut (2 ½ uur) te lopen. Na 1 ½ dag gelopen te hebben door een rivier bedding met af en toe een uitstapje door een verwaid berkenbos kwam ik bij het einde van desteeds smaller worden vally. Het pad was ondertussen bijna tot de sneeuw grens opgeklommen en ik was omringt door gletsiers en sneeuw verschuivingen waarvan ere en een brug over de rivier gevormd had.
In een van de hutten vond ik een tijdschrift met daarin een artiekel over de Muller Hut een van de eerste backcountry hutten dicht bij mt Cook, de hoogste berg van nieuw zeeland. De eerste hut (degene die er nu staat is de 5e) was gebruikt door sir Hillery, de man die als eerste mt Everest beklom, opweg naar mt Olliver zijn eerst tocht naar een bergtop. Dit leek mij wel een mooie plek om een nacht door te brengen. Met eenrugzak vole ten en warme klegen begon ik aan de 4 uur stijle wandel/klim richting de top van mt Olliver. Het laatste uur voor ik bij de hut aankwam bestond uit een grote sneeuwvlakte waarin ik voetje voor voetje een trap voor mijzelf creerden. Bij de hut aangekomen maakte ik een praatje met de contierge, die wees me op het pad naar de top. Na nog een half uurtje over rotsblokken klouteren genoot ik van het 360 grade uitzicht, Prachtig!! Wandelen over een bergrug is toch wel er speciaal.
Terug in de hut genoot ik van de zonsondergang over mt Cook, in de verte had ik al wat grijze wolken aan zien komen en s’nachts begon het hevig te stormen. De hut schudden hevig heen en weer en in de verte horde we het gerommel van lawienes waarvan we de trillingen in de hut voelden. Volgens het weerbericht zou de stormvrond de volgende middag over zijn en gelukkig had de weerman deze keer gelijk. Zodra de lucht wat was opgeklard begonnen we aan de afdaling. Dat ging heel wat sneller, glijden door de sneeuw.
s’Avonds kampeerde ik op het strand naast het ongelovelijk blouwe meer, klaar om de volgende dag aan mijn Hobbit avontuur te beginnen.
Mijn alarm ging af om 5 uur in de morgen, ik stapte op de bus naar d film set waar iedereeen zich in zijn kostuum hees en voor de makup Spiegel viese handen en een een vies gezicht kreeg. Er werd on seen giegantie ontbijt voor gezet en 4 uur wachten later konden we eindelijk aan de slag. In de scene’s die we speelden was onze stad (lake town) net vernietigt door de draak, dus veel gaos en paniek, in de brandende zon deden we net als of me erg koud en nat waren, dit werd iets makkelijker gemaakt door de makup dames die regelmatig langs kwamen om ons met water en gel nat te maken en gelukkig sloeg het weer na een paardagen op in regen en wind zodat het koud voordoen heel wat makkelijker werd. Het was toch wel erg leuk om naast Peter Jackson en Orland bloume te staan. In de 6 dagen filmen makten we zo’n 5 minuten film, dus voor ons veel wachten en iedere scene vele malen opnieuw doen en dan nog een paar keer opnieuw voor een andere camera standpunt. Jammer dat we nog 2 jaar gedult moeten hebben voor het 2e deel van de film in de bioscoop te zien zal zijn.
Groeten uit Middel Earth.
-
12 December 2011 - 06:09
Hester:
Wat een prachtige ervaring! En heb je al een stukje resultaat kunnen zien, of moeten ze zoveel knippen en plakken nog dat het nog spannend blijft hoe het er uit komt te zien? Zeg en we kunnen nu zeker wel een gesigneerde dvd bij je aanvragen hè? Zet ons maar op de lijst ;)
Leuk om weer van je te lezen. Zo te lezen weer veel mooie natuur gezien!
Al plannen voor de feestdagen?
-
12 December 2011 - 10:29
Marianne:
Hallo Justus, Wat een verhaal zeg, heel leuk om te lezen over je avonturen. En die film, die moeten we zeker zien als die uitkomt!
Groetjes uit Zwaag, Marianne Gardner.
-
14 December 2011 - 16:49
Sander:
Wow! Goed bezig, vent!
Van glijden van de sneeuwhelling tot slapen op het strand! Klinkt goed!
En erg gaaf ook, spelen in De Hobbit! Kijk er naar uit!
Veel plezier, fijne Kerst, en ben benieuwd naar je nieuwe verhalen! -
22 December 2011 - 06:21
Lenie:
Hoi Justus, je hebt weer een mooi verslag geschreven. Spannend wat je doet. Ik heb een papieren versie aan de opa's en oma's gegeven. Het is fijn dit af en toe te bekijken.
Lieve groet, en fijne kerstdagen -
28 December 2011 - 14:29
Pappa Kees:
Je ziet een prachtig stuk van de wereld van dichtbij. Het is nu midden in de zomer bij jou, bij ons minder mooi weer.
Ga je volgend winterseizoen lesgeven in de sneeuw?
Dan zitten wij weer in de zon.
Ik hoop dat je veel goede vrienden kan maken en dat je een leuk baantje kan vinden om de tijd door te brengen tot de volgende winter. We denken steeds aan jou! We zien uit naar je volgende bericht met mooie foto's.
Groeten. -
18 Januari 2012 - 21:18
Karlijn:
Hee daar!
Gaat het lekker? Ons een beetje jaloers lopen te maken met geweldige verhalen en adembenemende foto's!! Ik stap morgen op het vliegtuig! XXX -
07 Maart 2012 - 20:04
Rob:
He Justus,het gaat je goed daar zo te zien.Valt nog wel wat te timmeren ook als ik de foto van die kerk zie!!
groeten Rob (collega)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
