Surf's up
Door: justus
Blijf op de hoogte en volg justus
01 November 2012 | Nieuw Zeeland, Raglan
Hallo mensen in Holland,
Het is ondertussen wel weer eens tijd dat ik wat van me laat hooren, als eerste: Ik leef nog!
Om iets precieser te zijn ik leef in Raglan , een klein surf plaatsje halverwegen de west kust van het noord eiland. In het eco –retriet Solescape heb ik de laatste drie maanden een keuken geboud van een binnenkort te open restourantje in ruil voor een hutje naast de groenten tuin.
Van hier is het 15 minuten lopen naar het strand, maar nog beter 20 minuten lopen naar Manu Bay. Hier breekt een van s’wereld langste rechtshandige surf-golven. Met dit voor de deur heb ik mezelf snel naar mijn aankomst een surfplank geregeld. (en een wetsoute, het was toen toch echt winter.)Ik begin het surfen nu aardig onder de knie te krijgen.
Ieder ochtent als de golven goed zijn staat de wekker vroeg om voor ik naar mijn werk ga een uurtje de golven te berijden. Goed wakker geschut door het wilde water ga ik dan met drie anderen aan het werk. (Daniel de eigenaar , zijn broer, en Albane, een franse backpacker.) (en lammy) We zijn voor Daniel een huis aan het bouwen, Ik begon met de vundering en nu zit het dak er bijna op.
Na mijn laatste verhaaltje en voor dat ik in Raglan aankwam heb ik nog een lange wandeling gemaakt om 2 vulkanen heen: MtRuapehu en Mt Ngauruhoe (beter bekent als Mt Doom)
Deze waneling begon met regen en ik liep door een in mist gehuld maanlandschap zonder ook maar iets te zien van mt Ruapehu. Eindelijk op de derde dag werd ik wakker, vanuit mijn slaapzak keer ik uit het raam en zach voor het eerst de met sneeuw bedekte berg. Het weer gaf me 2 uur de tijd om in de zon langs een waterval omhoog te klimmen voor het weer begon te regenen. Nog een natte dag later kwam ik aan in de Rangipo woestijn waar vele regenboogen wat goeds belovden.
De volgende dag werd ik wakker in een witte wereld, er was niet veel sneuw gevallen, maar genoeg om met de blouwe lucht alles te veranderen.
De hele dag maakte ik verse voetstappen door de ongerepte sneeuw. Tegen de middag stond ik tussen twee vulkanen in en s’avonds ging de zon onder achter Mt Ngauruhoe.
De volgende etappe was de beroemde Tongarero crossing, Via ongelofelijke plekken als emaralt lake’s en red crater liep ik de crossing over. Ik had nog tijd om naar de top van Mt Ngauruhoe te klimmen om vlak voor het donker in de laatste hut aan te komen.
Later ben ik nog eens terug gekomen om met mijn snowboard van Mt Ruapehu af te glijden.
Zo.. jullie zij weer wat op de hoogte van mijn leventje hier.
Nog een paar dagen en ik stap na een tijd werken weer in mijn auto om wat rond te trekken, dus………. Word vervolcht
Justus
Het is ondertussen wel weer eens tijd dat ik wat van me laat hooren, als eerste: Ik leef nog!
Om iets precieser te zijn ik leef in Raglan , een klein surf plaatsje halverwegen de west kust van het noord eiland. In het eco –retriet Solescape heb ik de laatste drie maanden een keuken geboud van een binnenkort te open restourantje in ruil voor een hutje naast de groenten tuin.
Van hier is het 15 minuten lopen naar het strand, maar nog beter 20 minuten lopen naar Manu Bay. Hier breekt een van s’wereld langste rechtshandige surf-golven. Met dit voor de deur heb ik mezelf snel naar mijn aankomst een surfplank geregeld. (en een wetsoute, het was toen toch echt winter.)Ik begin het surfen nu aardig onder de knie te krijgen.
Ieder ochtent als de golven goed zijn staat de wekker vroeg om voor ik naar mijn werk ga een uurtje de golven te berijden. Goed wakker geschut door het wilde water ga ik dan met drie anderen aan het werk. (Daniel de eigenaar , zijn broer, en Albane, een franse backpacker.) (en lammy) We zijn voor Daniel een huis aan het bouwen, Ik begon met de vundering en nu zit het dak er bijna op.
Na mijn laatste verhaaltje en voor dat ik in Raglan aankwam heb ik nog een lange wandeling gemaakt om 2 vulkanen heen: MtRuapehu en Mt Ngauruhoe (beter bekent als Mt Doom)
Deze waneling begon met regen en ik liep door een in mist gehuld maanlandschap zonder ook maar iets te zien van mt Ruapehu. Eindelijk op de derde dag werd ik wakker, vanuit mijn slaapzak keer ik uit het raam en zach voor het eerst de met sneeuw bedekte berg. Het weer gaf me 2 uur de tijd om in de zon langs een waterval omhoog te klimmen voor het weer begon te regenen. Nog een natte dag later kwam ik aan in de Rangipo woestijn waar vele regenboogen wat goeds belovden.
De volgende dag werd ik wakker in een witte wereld, er was niet veel sneuw gevallen, maar genoeg om met de blouwe lucht alles te veranderen.
De hele dag maakte ik verse voetstappen door de ongerepte sneeuw. Tegen de middag stond ik tussen twee vulkanen in en s’avonds ging de zon onder achter Mt Ngauruhoe.
De volgende etappe was de beroemde Tongarero crossing, Via ongelofelijke plekken als emaralt lake’s en red crater liep ik de crossing over. Ik had nog tijd om naar de top van Mt Ngauruhoe te klimmen om vlak voor het donker in de laatste hut aan te komen.
Later ben ik nog eens terug gekomen om met mijn snowboard van Mt Ruapehu af te glijden.
Zo.. jullie zij weer wat op de hoogte van mijn leventje hier.
Nog een paar dagen en ik stap na een tijd werken weer in mijn auto om wat rond te trekken, dus………. Word vervolcht
Justus
-
01 November 2012 - 17:39
Sander:
Justus Smit!
Wat gaaf! A. dat je nog leeft, en B. dat je nog steeds van die gave dingen beleeft! En C. nog steeds zulke gave foto's maakt!
Kom je ooit nog terug? :-D Even op bezoek?
Viel SpaB!
En tot de volgende keer!
Gr Sander -
01 November 2012 - 22:12
Hester:
Hoi Justus!
Wat leuk om wat van je te lezen!
Wat een mooie avonturen allemaal...
Hier gaat het alledaagse leventje gewoon verder hoor :)
Geniet ervan!
We missen je wel.
Liefs, Hester -
03 November 2012 - 08:48
Pappa Kees:
Ha die Justus,
geweldig mooi, die foto's van je! Het is daar echt een heel andere wereld. Je geniet nog steeds volop.
Zullen we zo gauw mogelijk, voor je weer vertrekt, skypen? We willen ook graag je stem weer even horen.
Hoe beviel het in de treinwagon? En zo zijn er nog wat vragen....
Groeten,
Pap -
03 November 2012 - 22:03
Mam:
Hoi Justus,
mooi, weer een verslag te lezen en je foto's te zien. Ziet er allemaal prachtig uit. Het is duidelijk dat je geniet.
Vandaag je verslag geprint voor de opa's en oma's. Zij vinden het ook fijn om weer wat van je te lezen.
Liefs mam -
06 November 2012 - 20:24
Karlijn:
Hey Justus!!
Wat zien je foto's er prachtig uit zeg!! Ik kan me voorstellen dat je het daar wel naar je zin hebt! Heel leuk om te lezen dat het zo goed met je gaat. Hoewel ik natuurlijk niets anders van je verwacht had.
Hier gaan de avonturen ook door ;-). Op 2 november is er bijvoorbeeld een geweldig mooi jongetje geboren. Hij heet Justus! Hahahah, bijna dan. Het werd op het laatste moment toch Bram. Mark en ik zijn een hele blije en trotse papa en mama.
Waar mogen we een kaartje naar toe sturen???
Tot de volgende keer!
Liefs van Karlijn -
19 Juli 2020 - 20:56
Jan:
RIP Justus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
